Ονοματολογία - Μυθολογία:
Η ονομασία της Λίμνης προέρχεται από το αρχαίο όνομα του δήμου Ελυμνίων, μετά από συγκοπή της πρώτης και της τελευταίας συλλαβής του. Μια επιβεβαίωση, ίσως, του ισχυρισμού αυτού αποτελεί η παλαιότερη ονομασία της πόλης "Λίμνι".
Ιστορικοί χρόνοι:
Στην περιοχή της Λίμνης, σύμφωνα με την επικρατέστερη άποψη, τοποθετείται η αρχαία πόλη Ελύμνιον. Το αρχαίο Ελύμνιο πρέπει να είναι μια από τις αρχαιότερες ευβοϊκές πόλεις, αφού σύμφωνα με τη μυθολογία εκεί έγιναν οι γάμοι του Δία και της Ηρας.
Το "νυμφικόν Ελύμνιον" (όπως χαρακτηρίζεται σε αποσπάσματα έργων του Σοφοκλή αλλά και άλλων αρχαίων συγγραφέων), είναι συνδεδεμένο με το πρωτοσμίξιμο του Διός και της Ηρας. Μία άλλη αναφορά για το Ελύμνιον βρίσκουμε στον Καλλίστρατο (2ος αιώνας π.Χ.), ο οποίος το αναφέρει σαν μία κώμη της Εύβοιας.
Το Ελύμνιο σύμφωνα με τις ενδείξεις ήταν μία μικρή ευβοϊκή πόλη που άλλοτε βρισκόταν υπό την πολιτική επιρροή της Χαλκίδας και άλλοτε, πιο συχνά αυτό, υπό την επιρροή της Ιστιαίας.
Ρωμαϊκοί - Βυζαντινοί χρόνοι:
Στα ρωμαϊκά και μεσοβυζαντινά χρόνια ευημερεί ξανά λόγω της ναυτοσύνης του ενώ δέχεται επιδρομές από πειρατές και διάφορους επίδοξους κατακτητές. Για το λόγο αυτό ο οικισμός μεταφέρεται, κατά το 900 π.Χ., προς το εσωτερικό στις θέσεις Καστριά και Παναγιά. Ισως κατά τη μέση βυζαντινή περίοδο και σίγουρα κατά την υστεροβυζαντινή, στο Ελύμνιο τοποθετείται η Επισκοπή Καναλιών.
Κατά τον 11ο μ.Χ. αιώνα στο Ελύμνιο καταφθάνει μια σημαίνουσα ασκητική μορφή της εποχής, ο κτήτορας της ονομαστής Μονής του Αγίου Ιωάννου του θεολόγου στην Πάτμο, Όσιος Χριστόδουλος, ο οποίος εγκαθίσταται στην ερημωμένη από τους πειρατές παραλιακή πόλη, μαζί με Κώες και Πάτμιους εποίκους. Στη βόρεια άκρη της παραλίας της Λίμνης υπάρχει το σπηλαιώδες εκκλησάκι του Οσίου Χριστόδουλου.
Μεσαιωνικοί χρόνοι - Τουρκοκρατία:
Στα χρόνια της Φραγκοκρατίας, το Ελύμνιο βρίσκεται οχυρωμένο στα "Καστριά του" και παρουσιάζει ακμή στην εποχή του ξακουστού ιππότη Λικάριου (13ος αιώνας), ενώ στα πρώτα χρόνια της Τουρκοκρατίας βρίσκεται να κατοικείται από 44 φορολογούμενες οικογένειες.
Στα μέσα του 16ου αιώνα, Αιγαιοπελαγίτες έποικοι, φέρεται, να καταφθάνουν στο Ελύμνιο. Την ίδια περίοδο θαυματουργικά και μέσω θαλάσσης, καταφθάνει και η παλαιά εικόνα της Παναγιάς Λιμνιάς, που θα γίνει το θρησκευτικό παλλάδιο του τόπου. Τα ίδια χρόνια το Ελύμνιο κατηφορίζει πάλι στην παραλία και οι κάτοικοι κτίζουν τη σημερινή πόλη της Λίμνης. Το 1790 αρκετές οικογένειες της Λίμνης μεταναστεύουν στη Σκιάθο ιδρύοντας εκεί τη δική τους "Λιμνιώτικη" συνοικία, που μέχρι και σήμερα ονομάζεται "τα Λιμνιά".
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας η ναυτοσύνη της Λίμνης εξακολουθεί να είναι αναπτυγμένη, με αποτέλεσμα να αποτελέσει μεγάλο όπλο στα χέρια των επαναστατών του 1821. Ήταν απόλυτα φυσικό λοιπόν η Λίμνη να πρωτοστατήσει στην ευβοϊκή εξέγερση για την απαλλαγή των Ελλήνων από τον τουρκικό ζυγό.
Νεότεροι χρόνοι: